اثربخشی مداخله رفتاری-شناختی-فراشناختی بر کاهش علائم اختلال موکنی

مقدمه: اختلال وسواس مو کنی یک اختلال نسبتاً ناشناخته و مقاوم به درمان است. مطالعه حاضر با هدف تدوین و بررسی اثربخشی مداخله رفتاری-شناختی و فراشناختی بر روی علائم اختلال وسواس مو کنی انجام شد روش: بیماران به روش مورد منفرد مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمرات مقیاس mgh-hpsدر مرحله خط پایه، درمان و پیگیری بر روی 3 نفر به دست آمد. روش پژوهش مورد منفرد بود و برای تحلیل داده های از ترسیم نمودار استفاده شد. یافته ها: نتایج ترسیم نمودار نشان داد که مداخله رفتاری-شناختی-فراشناختی علائم اختلال وسواس مو کنی را کاهش می دهد و از لحاظ بالینی نیز کاهش علائم وسواسی مو کنی معنادار بود. نتیجه گیری: مداخله پژوهش حاضر از جهت این که چند بعدی است و به هر سه جنبه رفتاری، شناختی و فراشناختی توجه می کند و این سه جنبه را لازم و ملزوم یکدیگر می داند و آنها را جدا یا در تناقض با یکدیگر نمی داند یک مداخله جدید و نو به حساب می آید. این مدل ممکن است تحقیقات آینده که مرتبط با اختلال وسواس مو کنی هستند را ارتقاء بخشد و فرمول بندی موردی و درمان های بالینی مرتبط با این اختلال را تسهیل کند. کلید واژه: درمان، اختلال مو کنی، رفتار، شناخت، فراشناخت